بیماری های رایج در سنجاب ها

بیماری های رایج در سنجاب ها

سنجاب ها می توانند بعضی ازبیماری های  مشترک انسان و دام را منتقل کنند که برخی از آنها مثل هاری بسیار خطرناک است. مخصوصا زمانی که سنجاب پرورشی  نباشد

احتمال آلودگی به هاری خیلی بیشتر میشود که در این صورت گاز گرفتگی می تواند خطرناک باشد.

بعضی انگل های گوارشی میان سنجاب و انسان مشترک است که به منظور جلوگیری از بیماری هر 3 ماه باید داروی ضد انگل توسط دامپزشک تجویز شود و بهتر است

از دادن میوه و سبزی و دانه های شسته نشده استفاده نشود.

برای شناخت بیماری یا مشکلات سنجاب، باید فیزیولوژی او را به خوبی بشناسید.

سمورچه یا سنجاب راه راه در طول سال رفتارهای مختلفی دارد. فعال است و همیشه به دنبال یافتن غذا در فصل های مناسب است، در زمان جفتگیری نگران و مضطرب است

و در زمستان بیشتر زمان را خواب است. بعد از شناخت شخصیت و عادت های او، می توان رفتارهای شک برانگیز آن را نیز شناخت.

علائم بیماری مختلف است. حیوانات بیمار، مانند انسان ها به غذا بی اشتها می شوند.

در تابستان تقریبا به راحتی می توان متوجه کم اشتها شدن سنجاب شد اما باید در زمستان که معمولا اشتها به خودی خود کم می شود مراقب بود.

در طول خواب زمستانی، باید بررسی کرد که آیا سنجاب خانگی حداقل دو یا سه روز یک بار غذا می خورد یا خیر. سنجاب هایی که در هوای آزاد زندگی می کنند

باید هر هفت هشت روز یک بار غذا خوردنشان در زمان خواب زمستانی چک شود.

اگر متوجه شویم که سنجاب غذا نمی خورد باید نگران وضعیت سلامت او شویم. با دیدن دقیق قفس او نیز می توان به علائم دیگر بیماری پی برد.

سنجاب راه راه عادت دارد که همان جایی که زندگی میکند مدفوع کند: مدفوع آن را بررسی کنید که اسهال نداشته باشد یا در ادرار و مدفوع آن خون وجود نداشته باشد.

بعد از بررسی دقیق محیط زندگی سنجاب، با معاینه آن می توانید کاملا از وضعیت سلامتش آگاه شوید.

می توانید ببینید لاغر شده است یا خیر، دندان پیشین آن را بررسی کنید که بیش از حد رشد نکرده باشد و آسیب نبیند، رشد موهایش زیاد نباشد و یا قسمت هایی

از آن بدون مو نباشد، چشمان آن خارش و قرمزی نداشته باشد یا سوراخ های بینی آن پر آب نباشد.

وضعیت ها و حالت های دیگر، هر چه قدر هم عجیب باشند، نباید با بیماری ها و علائم آن اشتباه گرفته شوند. مثلا در فصل جفت گیری پایین آمدن بیضه ها را نباید با تومور

اشتباه گرفت و یا با دیدن پف کردن گونه ها و تغییر شکل سر سنجاب نباید به آبسه فکر کرد.

اگر حس می کنید که حال سنجابتان خوب نیست خیلی سریع آن را به متخصص جوندگان کوچک نشان دهید. در این گونه موارد باید با ظرافت و دقت عمل کرد.

به طور کلی، زمانی که سنجاب بیمار است می توان آن را به راحتی در دست گرفت زیرا برای فرار تلاش نمی کند اما اگر به صورت ناگهانی و با عجله آن را بگیرید با شدت زیاد شما را گاز می گیرد.

در نتیجه با ظرافت و با استفاده از دستمال یا دستکش حیوان را بگیرید. برای بردن پیش پزشک، آن را در قفسی مناسب قرار دهید.

در تابستان، بهتر است قبل از قرار دادن سنجاب داخل ماشین درها را کاملا باز بگذارید تا هوا به داخل ماشین بیاید.

بدین ترتیب سنجاب بیمار به یک باره با هوای گرم مواجه نمی شود. در زمستان نیز برای جلوگیری از یخ زدگی سنجاب می توان یک بطری آب گرم را داخل دستمالی پیچید

و داخل قفس سنجاب قرار داد تا به طور مستقیم با سنجاب در تماس نباشد و در زمان حمل آن به پیش پزشک سنجاب را نسوزاند.

نزد پزشک باید به تمامی سوالاتی که امکان تشخیص بیماری را می دهند به دقت پاسخ داد.

اگر این امکان را ندارید که سریعا پیش پزشک بروید بهتر است سنجاب بیمار را از دیگر سنجاب ها جدا کنید تا از بیمار شدن احتمالی دیگر سنجاب ها جلوگیری شود

و سپس آن را پیش پزشک ببرید.

 با مشاهده علائم زیر به دامپزشک مراجعه کنید

• اسهال
• بی اشتهایی
• آبریزش از بینی و یا چشم
• سختی در دفع ادرار
• فلجی (کامل یا ناقص)
• کوری
• تنفس غیر طبیعی یا دشوار و یا صداهای تنفسی (عطسه، سرفه، خس خس)
• ریزش موها به صورت ناحیه ای یا خارش پوست
• ترشح زیاد بزاق در دهان
• پنجه زدن مداوم به دهان

بیماری های مهم سنجاب ها

در سنجاب های خانگی پوکی استخوان( استئوپروز )، انگل خارجی و بیماری های تنفسی و مسمومیت بیشتر مشاهده شده است.

هاری در سنجاب ها

سنجاب ها می توانند ناقل برخی از بیماری های مشترک انسان و دام باشند که برخی از آن ها همانند بیماری های سیار خطرناک می باشند.

به خصوص در صورتی که سنجاب پرورشی نباشد احتمال آلودگی به بیماری هاری وجود خواهد داشت که در این حالت گاز گرفتگی ممکن است خطرناک باشد.

به همین علت نگهداری از این حیوان در برخی کشور ها ممنوع می باشد.

 

 

قارچ و انگل های گوارشی

سنجاب ها به علت این که در قفس های کوچکی نگهداری می گردند بدنشان به ترشحات مدفوع و ادرارشان حساس می باشد ، به یک گونه قارچ که نوع آلبیکنز آن عامل

برفک دهان است آلوده میگردند.

برخی از انگل های گوارشی مشترک میان سنجاب و انسان نیز وجود دارد که به منظور کنترل آن ها باید هر 3 ماه یک بار داروی ضد انگل توسط دامپزشک تجویز گردد

و از دادن میوه و سبزی و دانه های شسته نشده خودداری شود.

پوکی استخوان

یک اختلال تغذیه ای است که در اثر کمبود کلسیم وفسفر یا ویتامین D یا اختلال در نسبت کلسیم به فسفر جیره به وجود می آید.

در سنجاب هایی که در ایران در خانه ها نگهداری می گردند به دلیل نوع تغذیه و کمبود منابع کلسیم و فسفر در جیره این عارضه بسیار زیاد مشاهده می گردد.

جهت پیشگیری از این امر ، باید نوزادان به اندازه کافی از شیر مادر را خورده باشد و پس از آن نیز مکمل های کلسیم دار به تناوب به جیره اضافه گردد.

 

انگل های خارجی

انگل های خارجی نظیر شپش، کنه و کک علاوه بر خونخوار بودن، می توانند باعث انتقال بیماری شوند.خوشبختانه این نوع بیماری ها با مصرف دارو بهبود پیدا میکند

اما به خاطر سمی بودن این نوع داروها، نباید توسط سنجابها خورده شود چون باعث مسمومیت انها میشود.

 از مهم ترین انگلهای خارجی، انگل چرب دمودکس است که اغلب قسمتهای پشتی سنجاب را بیش از سایر جاها درگیر می کند.

علایم  این بیماری خارش، ریزش مو، ضخیم شدن پوست و ایجاد سبوره بر روی پشت و پهلوهای حیوان میباشد.. به محض مشاهده این علایم، باید به دامپزشک مراجعه کنید.

دامپزشک با خراش دادن پوست بوسیله تیغ اسکالپل و مشاهده جرب در زیر میکروسکوپ، بیماری را تشخیص داده و داروی مناسب برای این جرب را تجویز خواهد نمود.

میاز انگل دیگری است که نوع لارو مگس های کوتربیا است که با قرار گرفتن زیرپوست، آبسه های زیرپوستی به وجود میاورد که خارش و درد به همراه دارد.

برای از بین بردن این بیماری سنجاب ، باید آبسه ها را برداشت و زخم را ضدعفونی کرد.

کنه انگل دیگری در سنجاب است. سنجابها به سموم مترشحه از غدد بزاقی کنه حساس هستند به همین دلیل حتی یک سنجاب هم باعث مرگ حیوان میشود.

از مهم ترین کنه هایی که بر روی پوست سنجابها مشاهده گردیده، کنه “درمانستور آندرسونی” می باشد. برای درمان این بیماری باید با دامپزشک خود مشورت نمایید.

اختلالات دندانی سنجاب

اختلالات دندان از بیماری ها شایع در سنجاب ها می باشد. این اختلالات در سنجاب های اهلی بیشتر وجود دارد.

یکی از مهم ترین دلایل این اختلال، رشد بیش از اندازه ی دندان های پیشین است.

در این عارضه به دلیل گرسنگی یا گازگرفتن زبان از قسمت قاعده ممکن است حتی جان سنجاب به خطر بیوفتد.تورم بینی و علایم زکام در حیوان ظاهر خواهد شد.

این حالت ممکن است در اثر خوردن غذاهای بسیار نرم اتفاق بیوفتد. وحتی دندان ممکن است درون لثه شل شود.

چنین دندان شلی را می توان تحت بیهوشی عمومی سبک به راحتی کشید.

یکی دیگر از اختلالات دندانی که در سنجابها دیده میشود تورم بافت های نرم اطراف دندان است که این اختلال به علت قرار گرفتن قطعات چوب، پلاستیک یا حتی موادغذایی

در بین دندان های پیش به وجود میاید.

این حالت سرانجام به پریودنتال چرکی همراه با تورم بینی و تورم نکروتیک بینی و توکسمی عمومی ختم می شود.

نشانه های این بیماری شامل ریزش مداوم از بینی همراه با تنفس صدادار در هنگام خواب است. برای درمان این عارضه می توان با استفاده از انتی بیوتیک ها

عفونت بافت نرم لثه را درمان کرد و در طول درمان بهتراست از تغذیه سنجاب از مواد چوبی جلوگیری نمود و فقط غذای نرم در اختیار حیوان قرار داد.